19 Ιαν 2012

Νότης Μαριάς: Αγωγή αποζημίωσης κατά των Ευρωπαίων δανειστών για την αποτυχία του Μνημονίου


Η δήλωση του εκπροσώπου της Επιτροπής ότι θα καθυστερεί πλέον κατά ένα τρίμηνο τουλάχιστον η καταβολή των επομένων δόσεων του πρώτου δανειακού πακέτου των 110 δις ευρώ αιφνιδίασε την τρικομματική κυβέρνηση Παπαδήμου.


Κι αυτό για δύο λόγους. Αφενός μεν διό τι δημιουργεί αυξημένες πιέσεις σε σχέση με την αναχρημαδότηση των δανειακών αναγκών της Ελλάδας και, αφετέρου, επειδή δημιουργεί εύλογα ερωτήματα σε σχέση με το δεύτερο δανειακό πακέτο που αναμένεται να δρομολογηθεί (;) μετά την ολοκλήρωση του PSI και την επιβολή του «σούπερ» Μνημονίου.



Στα 73 δις ευρώ ο μέχρι τώρα δανεισμός
Μετά την έγκριση της εκταμίευσης και της έκτης δόσης, η χώρα μας έχει δανειοδοτηθεί από τις χώρες της Ευρωζώνης, την κρατική γερμανική τράπεζα KfW και το ΔΝΤ με το συνολικό ποσό των 73 δις ευρώ.


Κατά τα συμφωνηθέντα, λοιπόν, απομένει το ποσό των 37 δις ευρώ, που σχεδιάζεται να ενσωματωθεί στο δεύτερο πακέτο δανειοδότησης, που, όμως, ακόμη δεν έχει συναφθεί, αφού εκκρεμούν η υπογραφή και η κύρωση της νέας δανειακής σύμβασης. 


Επομένως, σύμφωνα με το σχετικό προγραμματισμό που παραμένει ακόμη σε ισχύ και ο οποίος αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα της δανειακής σχέσης Ελλάδας - κρατών Ευρωζώνης - ΔΝΤ και των σχετικών Μνημονίων, το υπόλοιπο ποσό των 37 δις ευρώ θα πρέπει να καταβληθεί ως ακολούθως, σύμφωνα με τον πίνακα που παρατίθεται.


Δανεικά δεν υπάρχουν
Όπως έχουμε ήδη επισημάνει (βλ. «Επίκαιρα», τ. 111, 1-7/12/2011), οι δανειστές κράτη-μέλη της Ευρωζώνης, σε αντίθεση με το ΔΝΤ, ακριβώς λόγω της αύξησης των επιτοκίων δανεισμού τους, οδηγούνται σταδιακά σε αδυναμία εκπλήρωσης των υποχρεώσεών τους έναντι της Ελλάδας που απορρέουν από τη σχετική δανειακή σύμβαση. 


Κι αυτό διότι, ενώ κατά το παρελθόν μπορούσαν να δανειστούν με χαμηλά επιτόκια από τις αγορές και στη συνέχεια να δανείζουν με τα κεφάλαια αυτά την Ελλάδα, επιβάλλοντας ταυτόχρονα τοκογλυφικά επιτόκια, τώρα τα επιτόκια δανεισμού της Ιταλίας, της Ισπανίας και του Βελγίου έχουν αυξηθεί υπέρμετρα, με αποτέλεσμα να μην μπορούν πλέον να δανείζουν με κέρδος την Ελλάδα. 


Ταυτόχρονα, Πορτογαλία και Ιρλανδία τέθηκαν εκτός παιχνιδιού, αφού έχουν ενταχθεί στο δήθεν μηχανισμό στήριξης, ενώ ακόμη και η Γαλλία βλέπει ότι στο προσεχές μέλλον θα αντιμετωπίσει αυξημένα προβλήματα στη δανειοδότησή της από τις αγορές.


Η όλη κατάσταση επιτείνεται λόγω και του αυξημένου προγράμματος δανεισμού που καλείται να καλύψει κάθε χώρα της Ευρωζώνης για το 2012 και, μάλιστα, το α’ τρίμηνο. 


Όλ’ αυτά, λοιπόν, δημιουργούν ένα δύσκολο τοπίο, με αποτέλεσμα οι χώρες της Ευρωζώνης να αναζητούν διάφορες δικαιολογίες προκειμένου να μην ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους έναντι της Ελλάδας, που πηγάζουν από την παραπάνω δανειακή σύμβαση. Εξ ου και τα περί δήθεν ευθύνης της Ελλάδας, για τις μελλοντικές καθυστερήσεις καταβολής των επομένων δόσεων του πρώτου δανείου που ανακοίνωσε η Επιτροπή.


Στο Δικαστήριο της ΕΕ
Ταυτόχρονα, όπως προκύπτει από δημόσιες δηλώσεις της Μέρκελ, του Σόιμπλε, της Λαγκάρντ αλλά και του Τόμσεν, το Μνημόνιο απέτυχε διότι η συνταγή που επιβλήθηκε από τους δανειστές στην Ελλάδα ήταν εντελώς λανθασμένη. Αυτό, άλλωστε, έχουν ήδη τεκμηριώσει με αναλύσεις τους, πέραν των άλλων, και αρκετοί διεθνούς φήμης οικονομολόγοι, όπως ο Κρούγκμαν, ο Στίγκλιτς κ.λπ.


Σύμφωνα, λοιπόν, με τα άρθρα 14 (2) και 14 (3) της δανειακής σύμβασης Ελλάδας - κρατών Ευρω ζώνης, οποιαδήποτε διένεξη σε σχέ ση με τη νομιμότητα, την ισχύ, την ερμηνεία ή την εκτέλεση της εν λόγω σύμβασης υποβάλλεται στην αποκλειστική δικαιοδοσία του Δικαστηρίου της ΕΕ, οι αποφάσεις του οποίου είναι πλήρως δεσμευτικές και εκτελεστές από τα συμβαλλόμενα μέρη.


Αυτό σημαίνει ότι η χώρα μας δικαιούται πλέον να προσφύγει ενώπιον του Δικαστηρίου της ΕΕ κατά των δανειστών κρατών-μελών της Ευρωζώνης και να ζητήσει αποζη μίωση για τις ζημίες που έχει υποστεί η ελληνική οικονομία λόγω της επιβολής από τους δανειστές του Μνημονίου της χρεοκοπίας.


Μόνο οι ζημίες στην κεφαλαιοποίη ση των ελληνικών επιχειρήσεων που είναι εισηγμένες στο Χρηματιστήριο Αθηνών από την εποχή του Μνημονίου και εντεύθεν ανέρχονται σε 81 δις ευρώ (βλ. Το Βήμα, 24/12/2011). Στο ποσό αυτό θα πρέπει να προστεθούν και οι ζημίες των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και των ελεύθερων επαγγελματιών αλλά και οι απώλειες των εισοδημάτων των μισθωτών και των συνταξιούχων του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, που ανέρχονται σε εκατοντάδες δις ευρώ. 


Επίσης, θα πρέπει να προστεθεί και η ζημία που έχει υποστεί η φήμη της χώρας μας, η οποία διασύρεται από τους δανειστές διεθνώς, ιδίως με διάφορες απίθανες δηλώσεις των ηγεσιών των κρατών-μελών της Ευρωζώνης.


Δικαστική προσφυγή και για τον ετεροχρονισμό των δόσεων
Επιπλέον, η χώρα μας διατηρεί ακέραιο το δικαίωμά της να προσφύγει κατά των δανειστών κρατών-μελών της Ευρωζώνης στο Δικαστήριο της ΕΕ προκειμένου να υποχρεωθούν να τηρήσουν τα συμφωνηθέντα, ιδίως σε σχέση με το συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα καταβολής των επομένων δόσεων του πρώτου πακέτου δανειοδότησης. 


Κι αυτό πρέπει να γίνει άμεσα, διότι η ανακοίνωση της Επιτροπής περί ετεροχρονισμού καταβολής των επόμενων δόσεων είναι εντελώς αντισυμβατική και παράνομη, αφού δεν εδράζεται σε δήθεν αθέτηση εκ μέρους της ελληνικής πλευράς των υποχρεώσεών της εκ της δανειακής συμβάσεως. Αντίθετα, όπως ανέφερε η ίδια η Επιτροπή, ο ετεροχρονισμός οφείλεται στην καθυστέρηση καταβολής της έκτης δόσης. 


Επισημαίνεται ότι ενώ η έκτη δόση είχε ήδη εγκριθεί από το Eurogroup στις 21/10/2011, γεγονός που σημαίνει ότι η ελληνική πλευρά είχε τηρήσει τις συμβατικές της υποχρεώσεις, οι δανειστές, με απόφαση της Μέρκελ, αρνήθηκαν παράνομα και αντισυμβατικά τη σχετική εκταμίευση της δόσης που επρόκειτο να γίνει στα μέσα Νοεμβρίου του 2011 (βλ. Το Βήμα, 21/10/2011), με το αιτιολογικό ότι η ελληνική πλευρά είχε εκδηλώσει τη διάθεση να διενεργήσει δημοψήφισμα για τις αποφάσεις της 26ης-27ης Οκτωβρίου.


Επιπλέον και με δεδομένο ότι στις 20 Μαρτίου του 2012 η Ελλάδα θα πρέπει να καταβάλει 14,4 δις ευρώ για την αποπληρωμή σχετικού ομολόγου (βλ.BankingNews,6/1/2012), η απόφαση των δανειστών για τρίμηνο ετεροχρονισμό των σχετικών δόσεων σπρώχνει σε μεγάλο βαθμό την ελληνική πλευρά στο χείλος της αβύσσου.


Επομένως, η κυβέρνηση πρέπει να προσφύγει άμεσα στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης κατά των δανειστών, διότι διαφορετικά θα είναι υπόλογη ενώπιον του ελληνικού λαού σε περίπτωση που η χώρα μας οδηγηθεί σε περιπέτειες.

Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Επίκαιρα στις 12/1/12